زانو، بزرگ‌ترین مفصل بدن شماست. کاسه زانو یا کشکک زانو، استخوانی است که زانوی
شما را می‌پوشاند. این به استحکام و ساختار مفصل کمک می‌کند که به پاهای شما
اجازه می‌دهد تا با خیال راحت خم شوند و بچرخند. از آنجایی که زانوی شما دارای بخش‌های
کار زیادی است و بار سنگینی را تحمل می‌کند، مستعد مشکلات است. تاندونیت کشکک زانو،
آسیبی به تاندون متصل‌کننده کاسه زانو (کشکک) به استخوان ساق پا است. تاندون کشکک
با عضلات جلوی ران شما کار می‌کند تا زانوی شما را دراز کند تا بتوانید راه بروید، بدوید و یا
بپرید. تاندونیت کشکک که به عنوان زانوی جامپر نیز شناخته می‌شود، در ورزشکارانی که
ورزش‌هایشان شامل پرش‌های مکرر است، مانند بسکتبال و والیبال، شایع‌تر است.
با این حال، حتی افرادی که در ورزش‌های دارای پرش شرکت نمی‌کنند نیز می‌توانند به
تاندونیت کشکک مبتلا شوند. برای اکثر افراد، درمان تاندونیت کشکک با فیزیوتراپی برای
کشش و تقویت عضلات اطراف زانو آغاز می‌شود. بنابراین اگر هر یک از این مشکلات را با
کاسه زانو خود دارید، به پزشک خود مراجعه کنید تا بتوانید درمان مناسب را پیدا کنید.
برخی از آن‌ها می‌توانند با فیزیوتراپی بهتر شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است نیاز
به جراحی داشته باشند.
تاندون کشکک زانو چیست؟
تاندون، پایین کاسه زانو (کشکک) را به بالای استخوان ساق پا (درشت‌نی) متصل می‌کند. برخلاف نامش، تاندون کشکک در واقع یک رباط است. تاندون‌ها یک ماهیچه را به استخوان متصل می‌کنند. رباط‌ها دو ماهیچه را به هم متصل می‌کنند. تاندون کشکک زانو باعث ایجاد ثبات می‌شود و استخوان‌ها را در کنار هم نگه می‌دارد. همچنین با عضله چهار سر ران (ران) و سایر بافت‌های همبند کار می‌کند تا به حرکت شما کمک کند. در واقع بدون آن نمی‌توانستید زانوهای خود را حرکت دهید.
تاندونیت کشکک زانو چگونه به وجود می‌آید؟
تاندونیت کشکک زانو زمانی رخ می‌دهد که تاندون کشکک بیش از حد تحت‌فشار باشد که می‌تواند هنگام پریدن یا فرود شدید، رخ دهد. این وضعیت اغلب زانوی جامپر نامیده می‌شود. کشکک، اصطلاح پزشکی برای کاسه زانو است و تاندون کشکک، کاسه زانو را به استخوان ساق پا متصل می‌کند. تاندون‌ها از بافت قوی تشکیل‌شده‌اند و ماهیچه‌ها را به استخوان‌ها می‌پیوندند. اگر فردی فشار زیادی به تاندون وارد کند، پارگی‌های ریزی در بافت آن ایجاد می‌شود. در نتیجه این باعث التهاب می‌شود، اما آسیب، اغلب به سرعت بهبود می‌یابد.
تاندونیت کشکک ممکن است باعث درد جزئی تا شدید زانو شود. درد به مرور زمان بدتر می‌شود. در صورت عدم درمان، درد و درد ممکن است ناتوان‌کننده شود. درد تاندونیت کشکک ممکن است بر عملکرد حرکتی شما تأثیر بگذارد. در موارد شدید، ممکن است به طور کلی شما را از شرکت در یک فعالیت باز دارد. تاندونیت کشکک به تدریج ایجاد می‌شود. هر بار که تاندون تحت‌فشار قرار می‌گیرد، این وضعیت شدیدتر می‌شود، بنابراین استراحت دادن به زانو پس از هر آسیب ضروری است. این به بدن زمان می‌دهد تا بهبود یابد.
چه عواملی باعث ایجاد تاندونیت کشکک زانو می‌شود؟
تاندونیت کشکک زانو زمانی اتفاق می‌افتد که فردی بافت‌های تاندون زانو را بارها و بارها بیش از حد تحت فشار قرار دهد. به عنوان مثال، حرکات مکرر پرش و دوی سرعت، نوارهای بافت تاندون کشکک را تحت فشار قرار می‌دهد. با گذشت زمان، بسیاری از کشیدگی‌های جزئی و پارگی‌های ریز، بافت‌های تاندون را ضعیف و دردناک می‌کنند. این آسیب به آرامی و در مدت طولانی اتفاق می‌افتد. متخصصان هنوز سؤالات بی‌پاسخی در مورد چگونگی و چرایی ایجاد تاندونیت کشکک دارند، اما آن‌ها بر این باورند که عوامل زیر به بافت تاندون آسیب می‌رساند، از جمله:
- عضلات سفت پا
- چاقی
- کفش نامناسب
- ورزش سنگین
- بیماری‌های مزمن که تاندون را ضعیف می‌کند.
ورزشکاران بیشتر در معرض خطر هستند، زیرا دویدن، پریدن و یا چمباتمه زدن، نیروی بیشتری را به تاندون کشکک وارد می‌کند. به عنوان مثال، دویدن می‌تواند نیرویی تا پنج برابر وزن بدن را به زانوهای شما وارد کند. همچنین دوره‌های طولانی تمرین ورزشی شدید با زانوی جامپر مرتبط است.
تاندونیت کشکک زانو با چه علائمی همراه است؟
درد و حساسیت در پایه کاسه زانو، معمولاً اولین علائم تاندونیت کشکک زانو است. همچنین ممکن است کمی ورم و احساس سوزش در کاسه زانو داشته باشید. درد ممکن است در ابتدا پراکنده باشد و فقط پس از ورزش یا فعالیت ورزشی رخ دهد. با آسیب بیشتر تاندون، درد می‌تواند به تدریج بدتر شود. این می‌تواند با هر فعالیت ورزشی و همچنین با فعالیت‌های روزانه مانند بالا رفتن از پله‌ها یا نشستن در ماشین، تداخل ایجاد کند. همچنین هنگامی که ساق پا صاف است، ناحیه زیر زانو ممکن است هنگام لمس، حساس شود.
ناحیه اطراف زانو نیز می‌تواند احساس سفت یا سفت شدن داشته باشد، به خصوص در اول صبح. پارگی تاندون کشکک یک آسیب جدی است و پارگی کامل، تاندون را از کشکک زانو جدا می‌کند. فرد ممکن است صدای پارگی یا ترکیدن را بشنود و درد قابل‌توجهی را احساس کند. همچنین ممکن است زانو متورم و کبود شود. راه رفتن ممکن است دشوار باشد و فرد نتواند پا را صاف کند. اگر هر گونه درد یا تورم بیش از یک یا دو روز طول کشید، به پزشک مراجعه کنید.
تاندونیت کشکک زانو چگونه تشخیص داده می‌شود؟
برای تشخیص تاندونیت کشکک زانو، پزشک ابتدا یک تاریخچه پزشکی کامل از شما می‌گیرد. این ممکن است شامل پرسیدن در مورد سطح فعالیت و علائم باشد. اگر علائم شما در طول زمان تغییر کرده است، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین پزشک شما یک معاینه فیزیکی برای ارزیابی علائم شما انجام می‌دهد. آن‌ها ممکن است تمام زانوی تاندون کشکک شما را فشار دهند تا محل درد را شناسایی و اندازه‌گیری کنند. حرکت آرام زانوی خود در جهات مختلف می‌تواند به پزشک شما کمک کند تا دامنه حرکتی شما را ارزیابی کند. درد یا ناراحتی مداوم زانو را نباید نادیده گرفت.
درمان زودهنگام تاندونیت کشکک زانو می‌تواند بهبودی سریع و کامل را تضمین کند. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری را برای بررسی کاسه زانو و تاندون برای تعیین اینکه آیا آسیبی به تاندون یا استخوان وارد شده است، تجویز کند. این آزمایش‌ها همچنین می‌توانند به رد سایر علل احتمالی درد شما مانند شکستگی کمک کنند:
- رادیوگرافی برای بررسی استخوان برای تعیین اینکه آیا شما دچار شکستگی کاسه زانو هستید یا اینکه کاسه زانو شما جابجا شده است.
- MRI برای بررسی تاندون و نشان دادن هرگونه آسیب به بافت نرم
- سونوگرافی برای مشاهده تاندون و نشان دادن هرگونه آسیب بافت نرم
راه‌های درمان تاندونیت کشکک زانو
درمان تاندونیت کشکک زانو معمولاً بر کاهش درد متمرکز است. فرد باید به پای آسیب‌دیده استراحت دهد، کمپرس یخ را روی آن ناحیه قرار بدهد و داروهای ضدالتهابی با تجویز پزشک، مصرف کند. درمان بیشتر به شدت آسیب، سن فرد و میزان فعالیت او بستگی دارد. پارگی‌های جزئی یا کوچک اغلب با استراحت و ورزش‌های ملایم قابل‌درمان هستند. ممکن است پزشک استفاده از زانوبند را برای صاف نگه‌داشتن زانو و کمک به بهبودی تاندون پیشنهاد دهد.
فرد باید ۳ تا ۶ هفته از بریس استفاده کند و ممکن است برای تحمل وزن خود نیاز به استفاده از عصا داشته باشد. فیزیوتراپی می‌تواند به بازیابی تدریجی حرکت با بهبودی تاندون کمک کند. یک فیزیوتراپ همچنین ممکن است تمرینات تقویتی و کششی را برای انجام در خانه توصیه کند. روش‌های درمانی دیگر عبارت‌اند از:
درمان دارویی
پزشک شما ممکن است داروهای بدون نسخه (OTC) را برای کاهش درد و التهاب کوتاه‌مدت تجویز کند. این داروها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- ایبوپروفن (Advil)
- ناپروکسن سدیم (Aleve)
- استامینوفن (تیلنول)
اگر درد شما شدید باشد، پزشک ممکن است به شما یک تزریق کورتیکواستروئید در ناحیه اطراف تاندون کشکک تزریق کند. این کار در کاهش درد شدید، مؤثرتر است. با این حال، برخی گزارش می‌دهند که این تزریق، همچنین ممکن است تاندون را ضعیف کرده و احتمالاً احتمال پارگی آن را افزایش دهد. بنابراین، مهم است که به این درمان و خطرات مرتبط با آن فکر کنید.
سایر راه‌های درمان تاندونیت کشکک زانو
درمانگر شما همچنین ممکن است از اولتراسوند و یا تحریک الکتریکی برای کاهش درد زانو استفاده کند. زانوبند یا چسب زدن روی زانوی شما ممکن است با نگه‌داشتن کاسه زانو در جای خود به کاهش درد در هنگام ورزش کمک کند. فیزیوتراپیست شما یک برنامه ورزشی برای شما ایجاد می‌کند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تمرینات ایزومتریک که در آن زاویه مفصل و طول ماهیچه شما در طول انقباضات ثابت می‌ماند. این برای تسکین درد گزارش شده است.
- تمرینات اکسنتریک که اسکات روی تخته با زاویه ۲۵ درجه انجام می‌شود این روش تقویت منجر به بهبود بهتر ورزشکاران مبتلا به تاندونیت کشکک می‌شود.
- تمرینات انعطاف‌پذیری برای ران و ساق پا.
درمان‌های جایگزین تاندونیت کشکک زانو
یک درمان نسبتاً جدید، تزریق پلاسمای غنی از پلاکت است. این از غلظت پلاکت‌های خون خود برای بهبود تاندون استفاده می‌کند. یک مطالعه تحقیقاتی نشان داد که دو تزریق متوالی مؤثرتر از یک تزریق است. سایر درمان‌های جایگزین تحت مطالعه عبارت‌اند از:
- سوزن خشک با هدایت اولتراسوند: این فرآیند، سوراخ‌های کوچکی در تاندون ایجاد می‌کند. به این عمل فنستراسیون با سوزن خشک می‌گویند و مشخص شده است که درد را تسکین می‌دهد و به بهبودی کمک می‌کند.
- تزریق با پولیدوکانول: هدف از این تزریق، شکستن عروق خونی جدید روی تاندون است که با درد همراه است.
- تزریق‌های هدایت‌شونده اولتراسوند با حجم بالا: هدف این تزریق نیز شکستن عروق خونی جدید روی تاندون است.
- گرما درمانی هایپرترمی: در این روش از گرمایش عمیق بافت همراه با یک دستگاه خنک‌کننده روی سطح پوست برای تسکین درد استفاده می‌شود.
عمل جراحی تاندون کشکک زانو
هنگامی که سایر درمان‌ها در تسکین درد موفقیت‌آمیز نیستند، پزشک ممکن است جراحی را برای ترمیم تاندون کشکک زانو توصیه کند. جراحی سنتی شامل باز کردن زانو برای خراش دادن کلاهک و تاندون زانو است. اخیراً از جراحی آرتروسکوپی برای این روش استفاده می‌شود. این شامل تنها چهار برش کوچک در زانو است و زمان بهبودی کوتاه‌تری دارد. زمان نقاهت پس از جراحی متفاوت است. برخی از پروتکل‌های جراحی، بی‌تحرکی در گچ را پس از عمل توصیه می‌کنند. یک استراتژی دیگر برای بهبودی نشان می‌دهد که یک برنامه ورزشی توان‌بخشی تهاجمی و فوری بهترین نتیجه را دارد. در این پروتکل افراد می‌توانستند در مدت سه ماه تا یک سال به فعالیت‌های سطح بالا بازگردند.
چه مدت طول می‌کشد تا تاندونیت کشکک زانو بهبود یابد؟
بهبودی زمان می‌برد. جزئیات بهبودی شما مانند مدت‌زمان بهبودی، به عوامل زیادی بستگی دارد که مختص شما هستند. ممکن است بعد از چند هفته از استراحت، احساس بهتری داشته باشید. با این حال، فردی که دچار تاندونیت کشکک شدید است، ممکن است درمان درد مزمن را دشوار بداند. سعی کنید بدن خود را برای بهبودی تحت فشار قرار ندهید. تحت فشار قرار دادن بدن قبل از بهبودی کامل، می تواند به بافت‌های تاندون آسیب بیشتری وارد کند که این ممکن است بهبودی شما را به تأخیر بیندازد.
چگونه می‌توان از ابتلای مجدد به تاندونیت کشکک زانو جلوگیری کرد؟
پس از بهبودی فرد از تاندونیت کشکک زانو، می‌تواند اقداماتی را برای جلوگیری از بروز
آسیب‌های بعدی انجام دهد. هر کسی که ورزشی را انجام می‌دهد که در آن پرش و فرود
سخت رایج است، می‌تواند همان اقدامات را انجام دهد تا در وهله اول آسیب نبیند. برخی
از راه‌های پیشگیری از تاندونیت کشکک عبارت‌اند از:
- گرم کردن قبل از ورزش
- سرد کردن بعد از ورزش
- استفاده از تکیه‌گاه زانو هنگام ورزش
- انجام تمریناتی برای تقویت عضلات پا و حمایت از زانو
- اجتناب از پریدن و فرود آمدن روی سطوح بسیار سخت مانند بتن
- حفظ تناسب‌اندام
- استفاده از کفش مناسب و استاندارد
کلام پایانی
تاندونیت کشکک زانو می‌تواند به تدریج ایجاد شود، بنابراین همیشه تشخیص آن آسان نیست.
هر کسی که ناراحتی یا درد مداوم در زانو دارد، باید برای تشخیص به پزشک مراجعه کند.
استراحت و بستن زانو به تاندون زمان می‌دهد تا بهبود یابد. اگر درد ادامه یابد، پزشک یا
فیزیوتراپیست می‌تواند گزینه‌های درمانی بیشتری را توصیه کند.