دیابت و درد مفاصل به عنوان شرایط مستقل در نظر گرفته می‌شوند. درد مفاصل ممکن
است پاسخی به یک بیماری، آسیب یا آرتریت باشد. می‌تواند مزمن (درازمدت) یا حاد
(کوتاه‌مدت) باشد. دیابت به دلیل عدم استفاده صحیح از هورمون انسولین در بدن یا
تولید ناکافی آن ایجاد می‌شود که بر سطح قند خون تأثیر می‌گذارد. اما ممکن است
این سؤال پیش بیاید که یک بیماری مرتبط با هورمون و قند خون چه ارتباطی با سلامت
مفاصل دارد؟دیابت با علائم و عوارض گسترده‌ای همراه است. بر اساس تحقیقات
انجام‌شده، ۴۷ درصد از افراد مبتلا به آرتریت نیز دیابت دارند. بین این دو بیماری، ارتباط
قوی غیرقابل انکاری وجود دارد. با گذشت زمان، دیابت کنترل نشده می‌تواند بر عضلات
و اسکلت تأثیر بگذارد و منجر به درد مفاصل، آسیب عصبی و سایر علائم شود. همچنین،
طبق بنیاد آرتریت، افراد مبتلا به دیابت تقریباً دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت
هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ارتباط بین دیابت، آرتریت و درد مفاصل در
ادامه مقاله همراه ما باشید.
دیابت چگونه باعث درد مفاصل می‌شود؟
دیابت یک بیماری مزمن است که با مشکلات مربوط به انسولین و قند خون مشخص
می‌شود که به عنوان گلوکز خون نیز شناخته می‌شود. انسولین هورمونی است که
گلوکز خون را به سلول‌های بدن می‌رساند. اگر فردی مرتباً سطح گلوکز خون بالایی
داشته باشد و تحت درمان قرار نگیرد، می‌تواند به طیف وسیعی از شرایط سلامتی
منجر شود. دیابت نوع ۱ یک بیماری خود ایمنی است. زمانی اتفاق می‌افتد که
لوزالمعده، انسولین تولید نمی‌کند. دیابت نوع ۲ یک بیماری اکتسابی است. باعث
می‌شود بدن انسولین کمتری تولید کند و هورمون به طور مؤثر عمل نکند. در زیر
برخی از راه‌هایی که دیابت می‌تواند باعث درد مفاصل شود را شرح می‌دهیم:
مشکلات اسکلتی عضلانی
با گذشت زمان، اگر فرد درمان مؤثری دریافت نکند، دیابت می‌تواند منجر به تخریب سیستم اسکلتی عضلانی شود. این می‌تواند شامل آسیب مفصل و دامنه محدودی از حرکت مفصل باشد. دیابت همچنین می‌تواند باعث تغییراتی در اعصاب و عروق خونی کوچک شود. در نتیجه، ناهنجاری‌های دست در میان افراد مبتلا به این بیماری بسیار رایج است. برخی از بیماری‌های مفاصل در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ یا نوع ۲ ایجاد می‌شود. مشکلات مفصلی اغلب با طول مدت و کنترل دیابت مرتبط است. این شرایط عبارت‌اند از:
- سندرم تونل کارپال
- انقباض دوپویترن یا کشیدگی کف دست
- تریگر فینگر
برخی از افراد مبتلا به دیابت دچار ضخامت پوست انگشتان همراه با کاهش تحرک در مفصل می‌شوند. افراد همچنین ممکن است به دلیل تاندونیت شانه یخ‌زده یا روتاتور کاف، درد شانه را تجربه کنند. هنگامی که مفاصل آسیب می‌بینند، دیگر مثل قبل کار نمی‌کنند. در نتیجه، استخوان‌ها به هم ساییده شوند که باعث التهاب، سفتی و درد می‌شود. یک فرد ممکن است تحرک مفصلی محدودی را تجربه کند.
مفصل شارکو
مفصل شارکو که آرتروپاتی نوروپاتیک نیز نامیده می‌شود، در نتیجه آسیب عصبی ناشی از دیابت ایجاد می‌شود. اصطلاح پزشکی آسیب عصبی مرتبط با دیابت، نوروپاتی دیابتی است. نوروپاتی دیابتی می‌تواند باعث بی‌حسی در اندام‌ها، مانند پاها و مچ پا شود. با گذشت زمان، ممکن است فرد در این نواحی احساس کمی داشته باشد یا اصلاً احساس نکند. برای مثال، بدون توجه به میزان آسیب، پیچاندن یا شکستن پا، آسان‌تر است. شکستگی‌ها و رگ به رگ شدن‌های کوچک، می‌تواند به مفاصل پا فشار بیاورد.
کاهش خون‌رسانی و عوامل مکانیکی در طول زمان به آسیب مفاصل و بدشکلی‌های فیزیکی آن، کمک می‌کند. در برخی موارد، فرد ممکن است بتواند به جلوگیری از این آسیب کمک کند. برخی از علائم هشداردهنده مفصل شارکو در زیر آمده است:
- قرمزی یا تورم
- بی‌حسی
- درد در مفاصل
- مناطقی که هنگام لمس، احساس گرما می‌کنند.
- تغییر در ظاهر پاها
اگر مفصل شارکو یا آرتروپاتی نوروپاتیک باعث درد می‌شود، تا زمان بهبودی، از استفاده از پای آسیب‌دیده، خودداری کنید. اگر پاها بی‌حس هستند، از تکیه‌گاه‌های اضافی مانند ارتز یا بریس، استفاده کنید. پزشکان معمولاً مفصل شارکو را با گچ، درمان می‌کنند.
ارتباط دیابت با آرتریت
افراد مبتلا به دیابت تقریباً دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت هستند. با این حال، بسته به اینکه فرد مبتلا به دیابت نوع ۱ یا ۲ باشد، خطر ابتلا به آرتریت ممکن است متفاوت باشد. در ادامه به بررسی تأثیر هر کدام می‌پردازیم:
آرتریت روماتوئید و دیابت نوع ۱
هم آرتریت روماتوئید (RA) و هم دیابت نوع ۱ از اختلالات خود ایمنی هستند. این بدان معناست که در هر دو مورد، سیستم ایمنی بدن به بخش سالمی از بدن حمله می‌کند. در یک فرد مبتلا به آرتریت روماتوئید، سیستم ایمنی به بافت‌های مفاصل حمله می‌کند و باعث تورم، درد و تغییر شکل می‌شود. در یک فرد مبتلا به دیابت نوع ۱، سیستم ایمنی بدن به پانکراس حمله می‌کند و تولید انسولین را متوقف می‌کند.
هم RA و هم دیابت نوع ۱ شامل التهاب هستند و علائم بالینی خاصی از التهاب-از جمله پروتئین واکنشی C و سطح اینترلوکین ۶ – به طور مداوم در افرادی که هر دو بیماری را دارند، بالا است. داشتن یک بیماری خود ایمنی می‌تواند خطر ابتلا به حالت دوم را افزایش دهد. این به توضیح اینکه چرا دیابت نوع ۱ و RA می‌توانند هم‌زمان وجود داشته باشند، کمک می‌کند.
استئوآرتریت و دیابت نوع ۲
برخلاف دیابت نوع ۱، نوع ۲ به شدت با اضافه‌وزن بدن مرتبط است. اضافه‌وزن یا چاقی نیز خطر ابتلا به استئوآرتریت (OA) را در افراد افزایش می‌دهد، زیرا وزن، فشار بیشتری بر مفاصل، به ویژه در قسمت پایین بدن وارد می‌کند. یک فرد می‌تواند با حفظ وزن مناسب، از طریق یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و OA را کاهش دهد. اگر فردی هر دو یا هر دو را داشته باشد، رسیدن به وزن سالم و حفظ آن می‌تواند علائم او را بهبود بخشد.
به گفته بنیاد آرتریت، از دست دادن ۱۵ پوند وزن، می‌تواند به طور قابل‌توجهی سطح درد زانو را در یک فرد مبتلا به OA بهبود بخشد. همچنین، در یک فرد مبتلا به دیابت نوع ۲، از دست دادن ۵ تا ۱۰ درصد وزن کل بدن می‌تواند سطح قند خون را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهد. در نتیجه، ممکن است نیاز به مصرف کمتر دارو برای این بیماری داشته باشند.
درمان و مدیریت کاهش درد مفاصل ناشی از دیابت
مصرف داروهای ضدالتهابی بدون نسخه، مانند ایبوپروفن، اغلب می‌تواند درد و تورم مفاصل را کاهش دهد. در مورد مقدار زیاد ایبوپروفن در کوتاه‌مدت و بلندمدت با پزشک صحبت کنید. اگر درد مفاصل و سایر علائم ادامه یافت، گزینه‌های درمانی را با پزشک در میان بگذارید. برخی از افراد از بریس ها، ارتزها، تنظیم شیوه زندگی یا داروها، از آنها سود می‌برند. دیابت نوع ۱ و ۲ علل و درمان‌های متفاوتی دارند. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ معمولاً برای کنترل سطح قند خون خود نیاز به دریافت انواع انسولین دارند.
افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نیز ممکن است به انسولین نیاز داشته باشند. اغلب، آنها فقط نیاز به مصرف داروهایی دارند که پاسخ انسولین آنها به قند خون را بهبود می‌بخشد. افراد مبتلا به هر دو نوع دیابت از حفظ یک رژیم غذایی سالم و سطح ورزش سود می‌برند. رسیدن به وزن سالم و حفظ آن مزایای بیشتری برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ دارد. دریافت زودهنگام درمان می‌تواند به فرد کمک کند تا از عوارض طولانی‌مدت دیابت مانند آسیب مفاصل و ناهنجاری‌ها جلوگیری کند.
پیش دیابت و درد مفاصل
اضافه‌وزن، فرد را در معرض خطر پیش دیابت و درد مفاصل قرار می‌دهد. اضافه‌وزن می‌تواند منجر به سطوح بالاتر قند خون شود و لوزالمعده ممکن است نتواند به اندازه کافی انسولین تولید کند. این می‌تواند باعث شود که فرد به دیابت نوع ۲ مبتلا شود. حمل وزن اضافی همچنین به مفاصل، به ویژه در قسمت پایین‌تنه، فشار وارد می‌کند. برای کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و محدود کردن استرس روی مفاصل، فرد باید وزن مناسبی داشته باشد. اغلب، فرد می‌تواند این کار را با ورزش منظم و خوردن یک رژیم غذایی سالم، سرشار از غلات کامل، سبزیجات، میوه‌ها و پروتئین‌های بدون چربی انجام دهد.
چگونه یک فیزیوتراپیست می‌تواند کمک کند؟
فیزیوتراپیست ها به افراد مبتلا به دیابت کمک می‌کنند تا در برنامه‌های ورزشی ایمن و مؤثر شرکت کنند. این می‌تواند به کاهش سطح قند خون شما کمک کند. همچنین فیزیوتراپ شما می‌تواند به شما در بهبود توانایی حرکت، انجام فعالیت‌های روزانه و کاهش درد کمک کند. درمان‌های فیزیوتراپی همچنین می‌توانند به بهبود سریع‌تر مشکلات پوستی مرتبط با دیابت نسبت به بدون درمان کمک کنند. فیزیوتراپیست سابقه سطح گلوکز خون شما را بررسی می‌کند و پوست شما را از نظر زخم بررسی می‌کند. آنها همچنین ارزیابی کاملی از شما انجام خواهند داد، مانند:
- قدرت بدنی
- انعطاف‌پذیری
- تعادل
- احساس پوست (به خصوص در پا)
آنها از نتایج این آزمایشات برای طراحی یک برنامه درمانی شخصی که مشکلات و نیازهای شما را برطرف می‌کند، استفاده خواهند کرد. برنامه درمانی شما می‌تواند به بهبود شرایط زیر کمک کند:
حرکت
فیزیوتراپیست شما فعالیت‌ها و درمان‌های خاصی را برای کمک به بازگرداندن حرکت طبیعی انتخاب می‌کند. این‌ها ممکن است با حرکات غیرفعال شروع شوند که فیزیوتراپیست برای شما انجام می‌دهد تا به آرامی مفاصل شما را حرکت دهد. آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا به تمرینات فعال و کشش‌هایی که خودتان می‌توانید انجام دهید، پیشرفت کنید.
قدرت
فیزیوتراپ شما می‌تواند تمرینات مناسبی را به شما آموزش دهد تا به طور پیوسته و ایمن قدرت خود را بازیابی کنید.
انعطاف‌پذیری
فیزیوتراپ شما تعیین می‌کند که آیا ماهیچه‌ای سفت است یا خیر و به شما کمک می‌کند تا به آرامی آنها را بکشید. آنها می‌توانند به شما آموزش دهند که برای بهبود انعطاف‌پذیری خود چه کاری انجام دهید.
بازیابی استقامت
بازیابی استقامت مهم است. ممکن است به دلیل عدم تحرک، دچار ضعف شوید. فیزیوتراپ شما می‌تواند تمریناتی را به شما آموزش دهد تا به شما در بازیابی انرژی برای بازگشت به فعالیت‌های عادی خود کمک کند.
تعادل و هماهنگی
بازیابی حس تعادل برای جلوگیری از افتادن مهم است. هماهنگی برای زندگی روزمره و فعالیت‌های مربوط به کار نیز ضروری است. فیزیوتراپ شما می‌تواند به شما یاد دهد که چگونه تعادل خود را بهبود بخشیده و هماهنگی خود را بازیابی کنید.
توانایی راه رفتن
فیزیوتراپ شما می‌تواند با تنظیم کفش‌هایتان یا افزودن درج‌هایی (ارتزها) برای حمایت از پاها و مچ پا، توانایی شما در راه رفتن راحت را بهبود بخشد. آنها ممکن است به شما یاد دهند که چگونه از واکر یا عصا در صورت نیاز استفاده کنید تا به شما در راه رفتن ایمن کمک کند.
بهبود درد
درمان فیزیوتراپی راهی مطمئن برای درمان درد مزمن است. فیزیوتراپ شما ممکن است از انواع مختلفی از درمان‌ها و فناوری‌ها استفاده کند. آنها مؤثرترین و ایمن‌ترین تمرینات را برای شما برای کنترل و کاهش درد تجویز می‌کنند. فیزیوتراپ شما می‌تواند به شما یاد دهد که چگونه از نواحی دردناک محافظت کنید تا نسبت به درد عصبی دیابتی (نوروپاتی) کمتر حساس شوند.
سطح گلوکز خون
فعالیت بدنی، مانند ورزش‌های تجویزشده، می‌تواند به کاهش سطح قند خون شما کمک کند. فیزیوتراپ شما می‌تواند یک برنامه ورزشی ایمن و شخصی طراحی کند تا به شما در کنترل و کاهش قند خون کمک کند.
التیام زخم‌ها
فیزیوتراپ شما می‌تواند بانداژ، پانسمان، لوسیون و درمان‌هایی را برای کمک به بهبود
سریع‌تر زخم‌ها اعمال کند. آنها همچنین ممکن است کفش شما را از نظر تناسب
مناسب و وضعیت کلی بررسی کنند. آنها به شما می‌آموزند که چگونه چک‌های روزانه پا
و پوست را برای جلوگیری از ایجاد تاول و زخم انجام دهید.
ورزش در خانه
فیزیوتراپیست به شما یاد می‌دهد که چگونه عضلات خود را تقویت کرده و کشش دهید.
آنها همچنین تمرینات هوازی را به شما آموزش می‌دهند که خودتان در خانه انجام دهید.
برنامه تمرینی شما برای نیازهای شما خاص خواهد بود. انجام این تمرینات طبق دستور
می‌تواند سرعت بهبودی شما را افزایش دهد.
توانایی انجام فعالیت‌های روزمره زندگی و کاری
فیزیوتراپیست شما اهداف فعالیت شما را با شما در میان می‌گذارد و از آنها برای تعیین
اهداف بهبودی شما استفاده می‌کند. برنامه درمانی شما به شما کمک می‌کند تا به
ایمن‌ترین، سریع‌ترین و مؤثرترین راه ممکن به اهداف خود برسید. توصیه می‌شود که
قبل از شروع هر برنامه ورزشی برای رفع علائم دیابت با یک فیزیوتراپیست مشورت کنید.
کلام پایانی
زمانی که فرد درمان مؤثری دریافت نمی‌کند، دیابت می‌تواند باعث درد مفاصل شود.
درد می‌تواند ناشی از اثرات دیابت بر روی سیستم اسکلتی عضلانی یا عصبی باشد.
اگر دیابت باعث آرتریت مانند RA یا OA شده باشد، درد مفاصل نیز ممکن است رخ دهد.
در برخی از افراد، مسکن‌های بدون نسخه و داروهای ضدالتهابی برای کاهش درد مفاصل
کافی است. اما افراد دیگر ممکن است نیاز به درمان اضافی داشته باشند. داشتن یک
رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و حفظ وزن مناسب می‌تواند به بهبود علائم و جلوگیری
از عوارض کمک کند.